Odsłonięcie pomnika upamiętniającego 100. rocznicę Odzyskania Niepodległości

pomnikOJCZYZNA – TO MY

„Potrzeba nieustającej odnowy umysłów i serc,

aby przepełniała je miłość i sprawiedliwość,

uczciwość i ofiarność, szacunek dla innych

i troska o dobro wspólne, szczególnie o to dobro,

jakim jest wolna Ojczyzna”

Jan Paweł II

Różnymi drogami dochodziliśmy do Niepodległości. Trud tych dróg bezpośrednio nie odczuwało współczesne pokolenie, lecz nasi dziadowie i pradziadowie. To oni kosztem wyrzeczeń, cierpień, a niejednokrotnie śmierci realizowali swoje marzenia i sny o Wolnej Polsce, a kiedy w roku 1918 przystąpili do odbudowy własnego państwa, piętrzyły się przed nimi trudności, z których niektóre były tak poważne, że obciążona nimi niepodległość wydawała się dłuższą metę niemożliwa do utrzymania. Duża część robotników i większość chłopów nie uświadomiła sobie swej przynależności do wspólnoty narodowej i trzeba było dwudziestu lat własnej państwowości, a następnie wieloletnich przeżyć okupacyjnych, by świadomość narodowa dotarła do Polaków, że Ojczyzna – to My – mieszkańcy tej połaci ziemi, którą legendarny Lech obrał za swoją siedzibę.